Η Γωνιά με τις Εικόνες

Δεν ξέρω ποιά είναι η δική σας άποψη σχετικά με τον Χριστιανισμό 
ή κατά πόσο πιστεύετε ή τι και που... 
Θεωρώ οτι ασχέτως θρησκείας, η ουσία της ζωής βρίσκεται στην αγάπη.

Αν ο καθένας απο μας λειτουργούσε με αυτό το κίνητρο, 

μπορείτε να φανταστείτε πόσο διαφορετικός θα ήταν αυτός ο κόσμος? 

Αυτό όμως είναι ένα άλλο, ουτοπικό και πολύ μεγάλο θέμα...

Δεν θεωρούμαι πρότυπο χριστιανής, βλέπετε ουδεμία σχέση έχω 

με τα υποτυπώδη δεδομένα που μας έχουν περάσει ως "πρέπει". 

Ακολουθώ όμως την ιδέα αυτής της θρησκείας, με το δικό μου, μοναδικό τρόπο. 

Αυτόν που με εκφράζει και που βιώνω εγώ ως πιστή. 

Πιστή όχι με τον όρο του φανατισμού, αλλά δεχούμενη τις αλήθειες 

που διδάσκει αυτή η θρησκεία και καταβάλλοντας προσπάθεια για να τα κάνω πράξη.   Άλλοτε πιο θερμή στην πίστη και άλλοτε όχι... 

Άλλοτε κάνοντας ένα βήμα πιο κοντά και άλλοτε πίσω...

Όπως και να 'χει, με έτρωγε τόσο καιρό να φτιάξω στο σπίτι μας μια ιδιαίτερη γωνιά 

για να τοποθετήσω τις εικόνες μας.  Δεν ήθελα απλώς να τις κρεμάσω.  

Ήθελα να ασχοληθώ, φτιάχνοντας κάτι που θα αντιπροσώπευε αυτό που πιστεύω.. Παιδεύτηκα πολύ, μα παααρα πολύ, ψάχνοντας σε περιοδικά και ίντερνετ,

 ζητώντας απο φίλους να μου πουν τη γνώμη τους... 

Τίποτα όμως δεν με κάλυπτε... 

Και μετά απο 2 περίπου χρόνια, κατάληξα στην αρχική μου σκέψη...

Χρησιμοποίησα περισσεύματα ξύλων 

απο αυτά που χρησιμοποιήθηκαν όταν χτίζαμε το σπίτι.

Μετά απο τόσο καιρό όμως, δεν μπορείτε να φανταστείτε σε τι κατάσταση ήταν..

Κολλημένα μπετά, φαγωμένα απο τον καιρό, τρυπημένα απο προκές...

 -Αυτό είναι, σκέφτηκα, και ξεκίνησα τη δουλειά...

 -Όχι πάλι, σκέφτηκε το στεφάνι μου και ξεκίνησε τη μουρμούρα!!!

Αφού έκοψα τις τάβλες στις διαστάσεις που ήθελα, τις έτριψα πααααααρα πολυ. 

Τις πέρασα με ένα συντηρητικό ξύλου για προστασία, το οποίο είχε φυσικό χρώμα. 

Πριν στεγνώσει τελείως έριξα χρυσό σπρέυ σε διάφορα σημεία, 

το οποίο το ταμπόναρα πολύ απαλά με ενα πανάκι ώστε να απλωθεί λίγο. 

 Το βερνίκι του ξύλου με το χρυσό έβγαλαν ενα περίεργο λαδοχακί χρώμα 

που πήγαινε τέλεια με το σύνολο.

Όταν στέγνωσαν, τις γύρισα απο την ανάποδη 

(φυσικά όλες οι πλευρές τρίφτηκαν και βάφτηκαν!)

 και το μουρμουροκαλιό μου (βλέπε στεφάνι)

 μου έφτιαξε 2 λεπτές βάσεις αλουμινίου για να βιδώσουμε τα ξύλα. 

Φυσικά θα μπορούσαμε να τα βιδώσουμε σε 2 άλλα ξύλα

 (ένα στην πάνω μεριά και ένα στην κάτω) αλλά δεν είπα τίποτα ως καλή συζύγος. 

Αντιθέτως παίνεσα το άλλο μου μισό για την ιδέα του 

ως πααρα πολυ καλή σύζυγος(τελικά)!

 Και ως τέτοια, τον έπεισα τελικά να βάλουμε και το μικρό ραφάκι 

για τα διάφορα μικροτελετουργικά που παίρνουμε απο τις εκκλησίες 

και τα βάζουμε συνήθως στην κουζίνα ή σε εικονοστάσι (όσοι έχουν).

Όπως βλέπετε οι τάβλες μπήκαν ακανόνιστα. 

Αφου τελείωσε η συναρμολόγηση, έριξα λίγο σκούρο καφέ 

σε διάφορα σημεία των ξύλων και το άπλωσα εκεί που ήθελα. 

Αφού στέγνωσε, το πέρασα άλλο ένα χέρι λούστρο για να κλειδώσω τα extras 

(spray και καφέ χρώμα) και για εξτρά προστασία που δεν νομίζω να χρειαζόταν. 

Κρεμάσαμε την κατασκευή στον τοίχο, κρεμάσαμε και τις εικόνες σε αυτή...

Μια μεγάλη κατασκευή με απλά υλικά που όμως είχε αρκετή δουλειά 
για να πραγματοποιηθεί.

Μια μεγάλη θρησκεία με απλά πιστεύω που όμως θέλουν αρκετή δουλειά
 για να γίνουν η πραγματικότητά μας...

...Και ηρέμησα!!!

Σμουτς
              Stavi