Μήπως είσαι και εσύ, όπως εγώ?

Δεν ξέρω αν είσαι και εσύ, όπως εγώ, 

άνθρωπος με εκατό σχέδια και χίλιες σκέψεις

που κάποια στιγμή πρέπει να οριοθετήσεις το χρόνο σου

για να ξεκινήσεις επίτελους απο κάπου...

Δεν ξέρω αν είσαι και εσύ, όπως εγώ

άνθρωπος που άλλο ξεκινάς να κάνεις

και άλλο τελειώνεις,

για αλλού οδεύεις 

και αλλού τελικά κατευθύνεσαι..

Δεν ξέρω αν είσαι και εσύ, όπως εγώ

άνθρωπος που όλο θες να μαθαίνεις

καινούριες μεθόδους ή τεχνικές

για να φτιάξεις κάποια στιγμή δικά σου  bits & pieces...

Μα μήπως πρέπει τελικά, να βάλουμε μπρος κάποια στιγμή?

Και αν όχι τώρα, πότε?

Καρτολίνα - Μεικτή Τεχνική με αναγλυφα στοιχεία επάνω σε τέμπερες

Μα μήπως πρέπει τελικά να πιστέψουμε δυνατά,

μα πολύυυ δυνατά όμως σε κάτι 

που θέλουμε να γίνει?

Ξέρετε τώρα, συμπαντικές συνωμοσίες και 

όλα αυτά τα όμορφα ώστε να γίνουν πραγματικότητα?

Και που ξέρεις, όλο και κάτι μπορεί να κάνουν 

αυτά τα αστεράκια...ή ο καλός θεούλης...

Μα μήπως δε μπορώ και εγώ μονάχη τελικά?

Κάντο πραγματικότητα!!

Ξύλο Θαλάσσης - Μεικτή Τεχνική με στοιχεία decoupage & κολαζ

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, 

λίιιγο πιο δυναμικά αυτή τη βδομάδα, 

εντάξει?

Σμουτς

                 Stavi

Σπίτι μου Σπιτάκι μου

Είναι αυτές οι βροχερές μέρες του Μάρτη, 

που σε κάνουν να μελαγχολείς τόσο γλυκά

και αν θες κάτι, αυτό είναι να μπορείς να κάτσεις σπίτι....

μμμ... Σπίτι μου, Σπιτάκι μου...

Mixed Media Art σε καμβά 20 Χ 20

δεν ξέρω αν έχει τόση σημασία 
το ποοόσο μεγάλο ή μικρό είναι το καλυβάκι μας, 

του σπίτι του καθενός όμως, 

είναι η φωλιά του, το λιμάνι του, 

ο φορτιστής του βρε αδερφέ...

εκεί, που πέρα απο τα αγαπημένα του πρόσωπα, 

τους δικούς του ανθρώπους

ασχολείται ή καταπιάνεται και

 με άλλα πράγματα που τον γεμίζουν...

να, όπως τη μαγειρική... τα λουλούδια ... τα δέντρα του!!!

..ή απλώς κλείνει τη πόρτα του και αράαααζει...

ή χουχουλιάζει ειδικά μέρες σαν κι αυτή τη σημερινή !!!

... άντε όμως να λείπεις.. να είσαι μακριά...

μμμμμ, Σπίτι μου, Σπιτάκι μου

για δουλειές... για σπουδές... 

για οτιδήποτε σε κρατά μακρυά ...

και απλώς να νοσταλγείς το φτωχοκαλυβάκι σου...

... μα και αυτό έχει την αξία του...

γιατί στην απουσία καταλαβαίνεις την αξία... σωστά?

Πάω να βάλω κανένα ξύλο στο τζάκι, 

να σηκώσω απο το κρεβατάκι 

το μικρό μου γιό που παραπονιέται

(κοινώς έχει χαλάσει το κόσμο)

να πάρω τη κουβερτούλα μου

και να κάτσουμε να χουχουλιάσουμε παρέα!!!!

Αααχ, Σπίτι μου Σπιτάκι μου

πόσες όμορφες στιγμές 

έχουμε να μοιραστούμε ακόμα!!!!

Σμουτς!

                     Stavi 

Τα δωράκια της Χαρούλας

Είναι απο αυτές τις φορές που συνειδητοποιείς πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός... 

Εκεί που σερφάρεις (σιγά μη πέσεις απο τη σανίδα κοπελιάααα) στο Facebook, 

τσουπ μια φωτογραφία απο το παρελθόν ή ένα friend request απο ένα παλιόφιλο.. 

και αναπολείς... και χαίρεσαι... και συνειδητοποιείς ότι δε ζεις 

και στο New York βρε παιδί μου, για να μη βρεθείς με τον άλλο 

και κανονίζεις reunion..

Μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία.... 

Το να βρεθείς και να ζωντανέψεις παλιές θύμησες... 

Να γελάσεις με την αθωότητα και την αφέλεια των παιδικών χρόνων... 

Μια ρουφιξιά απο παλιά αέρα για να στροβιλίσει λίγο τη καθημερινότητα μας.... 

Αυτό είναι που μετράει...

Κάπως έτσι κανονίστηκε ο καφές στο σπίτι της Χαρούλας, 

κάπου πριν το Πάσχα (τώρα πρόσφατα ...) Και κάτι θα της κράταγα... 

και κάτι που με είχε πιάσει το δημιουργικό μου ξεκίνησα να της φτιάχνω ένα κάτιτις, ... 

και στα 3 ζουζούνια της....

Μα, όταν δεν έχεις ξαναεπισκεφθεί το σπίτι κάποιου μπορείς να "ρισκάρεις" 

για το γούστο του? Χμμμμμμμ...... Ναιιιιιι!!! Για μένα μιλάμε!!!

 Άλλωστε αυτό, είναι κάτι που μπορεί να διεγείρει τη φαντασία κάποιου 

για να δημιουργήσει... και εγώ κατέληξα σε αυτό το επιτοίχιο..

Οι τόνοι του, κλασσικά χάνουν μα και έτσι όπως φαίνεται εγώ το αγαπώ... 

Πρώτη προσπάθεια σε επιτοίχιο, και ναι, είμαι πολύ ικανοποιημένη... 

Εκεί που το χασα λίγο, νομίζω ότι ήταν στο γούστο της Χαρούλας... 

Γιατί δε λέω, ευγενέστατη, αλλά σα να μου φαίνεται ότι δε την ενθουσίασε.... 

Να θυμηθώ, να μη ξεχάσω στην επόμενη συνάντηση να κρατάω 

μια κούτα νααααα με γλυκά για να επανορθώσω... 

(καλά μαζί θα τα τσακίσουμε, ανιστορώντας πάλι...

 ή καλύτερα ακούγοντας της Ειρήνη!!!)

Με τα παιδιά, τα πήγα καλύτερα, παιδικά καδράκια λοιπόν...

Της Ροδάνθης (μα δεν είναι υπέροχα μυρωδάτο το όνομα της μικρής?) 

έφτιαξα το παρακάτω... 

μια κοπέλα που κρατάει σε γιρλάντα το όνομα της..

... του μικρού Δημήτρη, 

καδράκι με στοιχεία πηλου και papier mache

και στη μικρή Λενιώ, 

καδράκι τεχνικής mixed media

Αυτά λοιπόν και τα Πασχαλινά εκπληξοκονσερβάκια

 που θα σου δείξω σε επόμενη ανάρτηση, 

ήταν τα δωράκια μου στη παλιά μου συμμαθήτρια..

 Μια αγκαλιά δημιουργίας για εκείνη και τα αγγελούδια της!!!

Σμουτς

                  Stavi

Φτου και βγαίνω, αγκαλιά με ένα πίνακα!

 Τσάααααα!!!! 

Πέρασε κάμποσος καιρός τελικά, απο την τελευταία ανάρτηση, ή μου φαίνεται?

Περίεργη περίοδος αυτή που διανύω, άκρως δημιουργική κατά τ' άλλα...

  Αποφάσισα που λες, να φτιάξω μια κατάδική μου γωνιά, 

για να χάνομαι δημιουργώντας!

Το όνειρο λίγο πολύ όλων εμάς, που καταπιανόμαστε με διάφορα, 

και απο τη στιγμή που υπήρχε κ διαθέσιμος χώρος έβαλα μπρος.

  Μάζεψα τσιμπράγκαλα απο δω, μάζεψα απο κει,

 και τα κατέβαζα στο εργαστηριάκι μου 

(δεν ακούγεται απλώς υπέροχο.. "το εργαστηριάκι μου")... 

Ανακάλυψα ξεχασμένα υλικά, πραγματάκια καταχωνιασμένα

 έτοιμα προς "μεταμόρφωση" και άλλα.

 Σαν μικρό παιδί ένιωσα και νιώθω, βασικά ακόμα...

  Έφτιαξα και κάποιες κατασκευές που είχα κατά νου, που καιρός για ανάρτηση. 

Σας διάβαζα όμως, όταν ξέκλεβα χρόνο αλλά η καταπληκτική σύνδεση 

δε μου έδινε τη δυνατότητα να σχολιάζω όποτε μπορούσα, 

αλλά όποτε ήθελε εκείνη, για αυτό και τα σχόλια μου ακριβοθώρητα.

   Και μένοντας εκτός για τόσο καιρό, υπήρχε περίπτωση να σας αφήσω έτσι, 

χωρίς να σας δείξω ένα κατιτίς?

Πίνακας mix media

Πώς σας φαίνεται? Προσωπικά τον αγαπώ...
 Ήθελα να φτιάξω κάτι για την κρεβατοκάμαρα και δε λέω, 
στο στεφάνι μου άρεσε ο πίνακας ως ζωγραφική σε καμβά .
 Όταν είδε ότι πρόσθεσα πλάτη κ τα διάφορα στοιχεία δεεεεεεεεεεεεεεεν.... 

Και μιας και στο σπίτι μας δεν μπαίνει κάτι που δεν είναι κοινώς αποδεκτό,
 τον έδωσα στην αδερφή μου που της άρεσε πολύ , 
και τον κρέμασε στο δωμάτιο της... 
και όποτε τον βλέπω τον καμαρώνω....

Και δεν μπαίνω στη διαδικασία να πω πόσο χάνει στη φωτογράφια, 
γιατί βαρέθηκα να επαναλαμβάνομαι...  Ουφ..

Αυτά για τώρα. 
Θα τα πούμε σύντομα και με άλλα "κατιτίς" 
που έχω να σας δείξω!!

Φιλιά! 

Σμουτς
                Stavi

Μια διαφορετική Στεφανοθήκη!

Τι μου κάνετε? Έχει πέσει πολλή αγάπη στη blogογειτονιά τελευταία 

εξαιτίας των βραβείων και μ' αρέσει τόοοοσο πολύ!!!

Περί αγάπης λοιπόν και αυτή μου η ανάρτηση 
ή σχετική με την αγάπη για να είμαι πιο ακριβής. 
Μιας αγάπης που κρατάει χρόνια... 
και όλο δυναμώνει... και δυναμώνει!!! 
Μα για την αγάπη μου με το στεφάνι μου σας μιλώ καλέ!!! 

Περι αγάπης και στεφανιού τελικά αυτή η ανάρτηση!

Καιρό τώρα ψάχνω να βρω μια ιδιαίτερη ιδέα για στεφανοθήκη αλλά τίποτα.

Απωθημένο μου είχε μείνει όταν, πριν καν παντρευτούμε, 
είχα δει σε ένα μαγαζί,  μια χειροποίητη ξύλινη στεφανοθήκη, 
ζωγραφισμένη στο χέρι. 
Με το που την είδα,  ήξερα ότι αυτό ήταν ακριβώς που ήθελα!!! 
Περίμενα όμως, και με παρότρυνση της πωλήτριας 
που θα έφερνε και άλλα κομμάτια, 

να μπούν πρώτα τα στέφανα στο κεφάλι μας 
και μετά να πάρω τη θήκη...

Λάθος!!! Γιατί τα στέφανα μπήκαν μεν στα κεφάλια, 
αλλά έμειναν για σχεδόν 8 χρόνια σε ένα συρτάρι. 
Βλέπετε, ως δια μαγείας αγοράστηκαν τότε 
όλες οι θήκες και εκτός αυτού, το μαγαζί έκλεισε... 
Η απόλυτη γκαντεμιά δηλαδή (όσον αφορά τη θήκη βέβαια, 

γιατί το στεφάνι μου, φτου φτου μας ένα πράμα!!!)

Τεσπά... Στην αναζήτηση μιας ιδέας που θα μου έκανε κλικ, 
όλα αυτά τα χρόνια, αλλά τίποτα. 
Ώσπου... Μια μέρα με τη μητέρα μου στο supermarket, 

είδα τις παρακάτω κορνίζες... Και έμεινα να τις χαζεύω. 
Τίποτα το ιδιαίτερο, τίποτα το φοβερό,
 όμως αυτό είναι, σκέφτηκα...

Παραλληλόγραμμες κορνίζες, σε φυσικό χρώμα ξύλου με λευκό τζάμι 

το οποίο είχε 3 πλαίσια με 3 τριαντάφυλλα... 
Μια που τα είδα, 2 που τα πήρα 

(οκ, δώρο της μαμάς- απελπίστηκε να περιμένει βλέποντας με
 να τα χαζεύω ενώ σκεφτόμουν το ΠΩΣ θα τα έφτιαχνα).

Είχα ήδη κάνει μετατροπές σε μια γαμήλια φώτο μας, 
η οποία ενώ είμαστε αγκαλιά, 
αντικατοπτριζόμασταν στον απέναντι καθρέφτη. 
Αυτόν τον αντικατοπτρισμό, 

τον ζούμαρα, και τον διαμόρφωσα ως νέα φώτο.
 Στη συνέχεια, έφτιαξα 4 αντίγραφα, 

όπου στο καθένα απο αυτά, έδωσα τόνους απο 4 διαφορετικά χρώματα 

ΜΠΛΕ/ΚΟΚΚΙΝΟ/ΚΙΤΡΙΝΟ/ΠΡΑΣΙΝΟ... 
Μετά γύρισα τις 2 απο τις 4 φώτος να κοιτάνε απο διαφορετική κατεύθυνση
- θα δείτε παρακάτω τι εννοώ, 

ώστε να φαίνεται σαν να γυρνάμε μια απο τη μια πλευρά,

 μια απο την άλλη (γιατι άμα έχεις φαντασία παιδί μου!!!)

Αρχικά ήταν να μπουν σε μια κορνίζα και οι 4, αλλα με αυτά τα κάδρα, 

και τις 4 έβαλα & τα στέφανα...

Το ξύλο το έβαψα στην απόχρωση της κρεβατοκάμαρά μας, 

και το πέρασα με γυαλόχαρτο. 
Αυτή τη διαδικασία την έκανα 2 φορές 

και δείχνει έτσι...

Έφτιαξα και 2 κολάζ με τα χρώματα που έχουν 
οι διπλανές φωταγραφίες του κάθε κάδρου,
 και αφού το ένα θα είχε τα στέφανα, 

διάλεξα να είναι το ροζ/σιελ, βρήκα και αυτό το νυφικό χέρι
 με την ασημί κορνίζα απο ένα περιοδικό και τσουπ, 
έτοιμο το πρώτο κολάζ!

Το άλλο πάλι με βάση τα χρώματα των διπλανών φωτωγραφιών απο τη μια, 

και μία δόση ρομαντισμού απο την άλλη βγήκε έτσι... 
Χρησιμοποίησα και 3 κομμάτια

 απο την γιρλάντα που έχω βάλει στη βάση με τις εικόνες μας... 

Τυχαίο? ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ!!!

Και ορίστε πως δείχνει μπαίνοντας στην κρεβατοκάμαρα μας!!!

Και τέλειωσα και με αυτή την εκκρεμότητα... Πάμε για άλλα!!!

Σας φιλώ γλυκά!!!

Σμουτς
                 Stavi

Η Γωνιά με τις Εικόνες

Δεν ξέρω ποιά είναι η δική σας άποψη σχετικά με τον Χριστιανισμό 
ή κατά πόσο πιστεύετε ή τι και που... 
Θεωρώ οτι ασχέτως θρησκείας, η ουσία της ζωής βρίσκεται στην αγάπη.

Αν ο καθένας απο μας λειτουργούσε με αυτό το κίνητρο, 

μπορείτε να φανταστείτε πόσο διαφορετικός θα ήταν αυτός ο κόσμος? 

Αυτό όμως είναι ένα άλλο, ουτοπικό και πολύ μεγάλο θέμα...

Δεν θεωρούμαι πρότυπο χριστιανής, βλέπετε ουδεμία σχέση έχω 

με τα υποτυπώδη δεδομένα που μας έχουν περάσει ως "πρέπει". 

Ακολουθώ όμως την ιδέα αυτής της θρησκείας, με το δικό μου, μοναδικό τρόπο. 

Αυτόν που με εκφράζει και που βιώνω εγώ ως πιστή. 

Πιστή όχι με τον όρο του φανατισμού, αλλά δεχούμενη τις αλήθειες 

που διδάσκει αυτή η θρησκεία και καταβάλλοντας προσπάθεια για να τα κάνω πράξη.   Άλλοτε πιο θερμή στην πίστη και άλλοτε όχι... 

Άλλοτε κάνοντας ένα βήμα πιο κοντά και άλλοτε πίσω...

Όπως και να 'χει, με έτρωγε τόσο καιρό να φτιάξω στο σπίτι μας μια ιδιαίτερη γωνιά 

για να τοποθετήσω τις εικόνες μας.  Δεν ήθελα απλώς να τις κρεμάσω.  

Ήθελα να ασχοληθώ, φτιάχνοντας κάτι που θα αντιπροσώπευε αυτό που πιστεύω.. Παιδεύτηκα πολύ, μα παααρα πολύ, ψάχνοντας σε περιοδικά και ίντερνετ,

 ζητώντας απο φίλους να μου πουν τη γνώμη τους... 

Τίποτα όμως δεν με κάλυπτε... 

Και μετά απο 2 περίπου χρόνια, κατάληξα στην αρχική μου σκέψη...

Χρησιμοποίησα περισσεύματα ξύλων 

απο αυτά που χρησιμοποιήθηκαν όταν χτίζαμε το σπίτι.

Μετά απο τόσο καιρό όμως, δεν μπορείτε να φανταστείτε σε τι κατάσταση ήταν..

Κολλημένα μπετά, φαγωμένα απο τον καιρό, τρυπημένα απο προκές...

 -Αυτό είναι, σκέφτηκα, και ξεκίνησα τη δουλειά...

 -Όχι πάλι, σκέφτηκε το στεφάνι μου και ξεκίνησε τη μουρμούρα!!!

Αφού έκοψα τις τάβλες στις διαστάσεις που ήθελα, τις έτριψα πααααααρα πολυ. 

Τις πέρασα με ένα συντηρητικό ξύλου για προστασία, το οποίο είχε φυσικό χρώμα. 

Πριν στεγνώσει τελείως έριξα χρυσό σπρέυ σε διάφορα σημεία, 

το οποίο το ταμπόναρα πολύ απαλά με ενα πανάκι ώστε να απλωθεί λίγο. 

 Το βερνίκι του ξύλου με το χρυσό έβγαλαν ενα περίεργο λαδοχακί χρώμα 

που πήγαινε τέλεια με το σύνολο.

Όταν στέγνωσαν, τις γύρισα απο την ανάποδη 

(φυσικά όλες οι πλευρές τρίφτηκαν και βάφτηκαν!)

 και το μουρμουροκαλιό μου (βλέπε στεφάνι)

 μου έφτιαξε 2 λεπτές βάσεις αλουμινίου για να βιδώσουμε τα ξύλα. 

Φυσικά θα μπορούσαμε να τα βιδώσουμε σε 2 άλλα ξύλα

 (ένα στην πάνω μεριά και ένα στην κάτω) αλλά δεν είπα τίποτα ως καλή συζύγος. 

Αντιθέτως παίνεσα το άλλο μου μισό για την ιδέα του 

ως πααρα πολυ καλή σύζυγος(τελικά)!

 Και ως τέτοια, τον έπεισα τελικά να βάλουμε και το μικρό ραφάκι 

για τα διάφορα μικροτελετουργικά που παίρνουμε απο τις εκκλησίες 

και τα βάζουμε συνήθως στην κουζίνα ή σε εικονοστάσι (όσοι έχουν).

Όπως βλέπετε οι τάβλες μπήκαν ακανόνιστα. 

Αφου τελείωσε η συναρμολόγηση, έριξα λίγο σκούρο καφέ 

σε διάφορα σημεία των ξύλων και το άπλωσα εκεί που ήθελα. 

Αφού στέγνωσε, το πέρασα άλλο ένα χέρι λούστρο για να κλειδώσω τα extras 

(spray και καφέ χρώμα) και για εξτρά προστασία που δεν νομίζω να χρειαζόταν. 

Κρεμάσαμε την κατασκευή στον τοίχο, κρεμάσαμε και τις εικόνες σε αυτή...

Μια μεγάλη κατασκευή με απλά υλικά που όμως είχε αρκετή δουλειά 
για να πραγματοποιηθεί.

Μια μεγάλη θρησκεία με απλά πιστεύω που όμως θέλουν αρκετή δουλειά
 για να γίνουν η πραγματικότητά μας...

...Και ηρέμησα!!!

Σμουτς
              Stavi